Το σενάριο καταστροφής που εκτυλίσσεται στην πολυσυζητημένη ταινία στηρίζεται σε μια υποτιθέμενη ευθυγράμμιση του ήλιου με το κέντρο του γαλαξία μας. Η ευθυγράμμιση αυτή υποτίθεται ότι συμβαίνει στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 προκαλώντας δραστικές αναταραχές στην επιφάνεια του ήλιου οι οποίες προκαλούν τεράστιες εκρήξεις. Η «κοσμογονία» που συμβαίνει στο γειτονικό μας άστρο έχει ως αποτέλεσμα την εκτόξευση στη Γη μεγάλων ποσοτήτων απο υποατομικά σωματίδια που λέγονται νετρίνα.
Στην πορεία τους προς τη Γη και κάτω απο αδιευκρίνιστες συνθήκες, τα νετρίνα αλλάζουν μορφή και σύσταση και καθώς προσπίπτουν στον πλανήτη μας θερμαίνουν τον πυρήνα της Γης, τον αποδυναμώνουν και τον αποσταθεροποιούν. Τότε αρχίζει η αρχή του τέλους και το Λος Άντζελες καταποντίζεται στον ωκεανό, το μεγάλο ηφαίστειο Γιέλοουστουν ξυπνά και βυθίζει τον κόσμο στη μαύρη στάχτη, θεόρατα κύματα πνίγουν τα Ιμαλάια. Κατά μια άλλη εκδοχή, η συντέλεια του κόσμου μας θα έρθει όταν πέσει πάνω μας (το 2012) ένας πλανήτης με το όνομα Νιμπίρου.
Ψευδοεπιστήμη
«Καθένα από τα εκατοντάδες βιβλία και ακόμα περισσότερα sites που πραγματεύονται την ιστορία του 2012, προσφέρουν και ένα διαφορετικό σενάριο καταστροφής», λέει στην εφημερίδα Τhe Νew Υork Τimes ο Έντ Κρουπ από το Παρατηρητήριο Griffith στο Λος Άντζελες, που είναι ειδικός στην αρχαία αστρονομία. «Όλα αυτά όμως έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την ψευδοεπιστήμη και την άγνοια της αστρονομίας σε συνδυασμό με μια πλούσια δόση παράνοιας».
Για τους επιστήμονες όλα αυτά είναι προϊόντα ημιμάθειας. «Ακόμα κι αν ευθυγραμμιστεί ο ήλιος με το κέντρο του γαλαξία, ελάχιστα θα πρέπει να ανησυχήσει κανείς. Στην πραγματικότητα, συμβαίνει κάθε Δεκέμβριο χωρίς καμία φυσική συνέπεια εκτός από την υπερκατανάλωση κουραμπιέδων και μελομακάρονων λόγω της εποχής. Και επιπλέον, τον Δεκέμβριο του 2012, ο ήλιος και το κέντρο του γαλαξία μας δεν πρόκειται να εναρμονιστούν», λέει ο Ντέιβιντ Μόρισον, δρ Αστρονομίας στο Ερευνητικό Κέντρο Αmes της ΝΑSΑ.
Τα προερχόμενα από τον ήλιο νετρίνα, τα οποία οι επιστήμονες προσπαθούν να μελετήσουν για να λάβουν πληροφορίες για τα πρώτα στάδια δημιουργίας του Σύμπαντος, βομβαρδίζουν τη Γη εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.
Ο ήλιος γενικά εκπέμπει από την επιφάνειά του ένα πολύ αραιό υλικό, που ονομάζεται ηλιακός άνεμος. Ο άνεμος αυτός διασκορπίζεται στην ευρύτερη περιοχή με μεγάλη ταχύτητα και έπειτα από σφοδρές εκρήξεις που συμβαίνουν στο ήλιο, εκτοξεύεται ένα πυκνότερο υλικό που εξαπλώνεται στο Διάστημα με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα, η οποία ξεπερνά ορισμένες φορές τα 3.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Αυτό το υλικό αποτελείται κατά 95% από υδρογόνο, ενώ το υπόλοιπο 5% συνίσταται από ήλιον και άλλα βαρύτερα στοιχεία, που, όπως έχει αποδειχτεί, δεν διαθέτουν την ικανότητα να αποσταθεροποιήσουν τον πυρήνα της Γης. Οι επιστήμονες πάντως δεν περιμένουν καμία σημαντική έκρηξη να συμβεί στον ήλιο μέχρι το 2013.
ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣδηλώνουν ότι «ακόμα κι αν ευθυγραμμιστεί ο ήλιος με το κέντρο του γαλαξία, ελάχιστα θα πρέπει να ανησυχήσει κανείς»
Απειλή μόνο οι κλιματικές αλλαγές
Η μόνη απειλή για τον άνθρωπο, τα φυτά και τα ζώα μπορεί- και θα προκύψει- από τις κλιματικές αλλαγές, που έρχονται και παρέρχονται στη μακραίωνη ιστορία της Γης. Αμέτρητα είδη εξαφανίστηκαν μπροστά στην επέλαση των πάγων. Έλειωσαν τελευταία φορά πριν από 11.000 χρόνια, θα εμφανιστούν ξανά όπως εκτιμάται σε 30.000 χρόνια.
Κοινή πεποίθηση ανάμεσα σε επιστήμονες είναι ότι οι κλιματικές αλλαγές προκαλούνται από τη διαφοροποίηση στο ισοζύγιο της ακτινοβολίας που δέχεται η Γη. Υπάρχουν τρεις βασικοί τρόποι για να συμβεί αυτή η διαφοροποίηση. Πρώτον, όταν μεταβληθεί η εισερχόμενη ηλιακή ακτινοβολία μέσω αλλαγών στη γήινη τροχιά ή από τον ίδιο τον ήλιο. Δεύτερον, όταν μεταβληθεί η ανακλώμενη από τη Γη ηλιακή ακτινοβολία μέσω διαφοροποιήσεων στη νεφοκάλυψη, τα αιωρούμενα σωματίδια στην ατμόσφαιρα ή τη βλάστηση και, τρίτον, όταν μεταβληθεί η μεγάλου μήκους κύματος εκπεμπόμενη ακτινοβολία από τη Γη προς το Διάστημα μέσω διαφοροποιήσεων των συγκεντρώσεων των αερίων του θερμοκηπίου.
Από τη μελέτη των παγετωδών περιόδων που έχουν συμβεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα τελευταία 3 εκατομμύρια χρόνια, υπάρχουν έντονες ενδείξεις ότι σχετίζονται με τακτικές μεταβολές στην τροχιά της Γης γύρω από τον ήλιο. Δεν έχει ακόμα εξακριβωθεί ο τρόπος που αρχίζουν και τελειώνουν οι παγετώδεις περίοδοι, αλλά πολλές μελέτες προτείνουν ότι το ποσοστό της θερινής ηλιοφάνειας στις βόρειες ηπείρους είναι σημαντικό: αν πέσει κάτω από μια κρίσιμη τιμή το χιόνι που προέρχεται από τον προηγούμενο χειμώνα δεν λειώνει το καλοκαίρι και η παγοκάλυψη μεγαλώνει καθώς συσσωρεύεται όλο και περισσότερο χιόνι.
Οι προσομοιώσεις των κλιματικών μοντέλων επιβεβαιώνουν ότι μια παγετώδης περίοδος μπορεί να αρχίσει με αυτό τον τρόπο, ενώ τα απλά θεωρητικά μοντέλα έχουν χρησιμοποιηθεί με επιτυχία προκειμένου να εντοπίσουν την απαρχή των παρελθόντων παγετώνων βασιζόμενα σε τροχιακές αλλαγές της Γης. Η επόμενη μεγάλη μείωση της θερινής ηλιοφάνειας στο βόρειο ημισφαίριο, η οποία θα είναι παρόμοια με εκείνες που οδήγησαν στις παρελθούσες παγετώδεις περιόδους, αναμένεται να αρχίσει σε 30.000 χρόνια.
Πηγή: Τα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου